Autor:
Bernardino Graña
TÃtulo: ProfecÃa do mar
Editorial:
Xerais
Ano: 1995
Trátase dun
libro inserto na mesma liña poética de De
catro a catro, de Manuel Antonio, pero moi distinto na súa forma. Contén una poesÃa en exceso pendente de si,
da súa forma e linguaxe, o que a fai “pesada” se a comparamos coa “aérea” do
rianxeiro. Demasiado diferencialismo
lingüÃstico, hiperenxebrismo e desexo de diferenciación a respecto da linguaxe
coloquial. De fondo vemos o mar deus que
nos vixÃa e que goberna as nosas vidas, pero case nunca está en primeiro plano.
Se a poesÃa é o intento de expresar o
inefable por medio dunha linguaxe esencial e depurada, este libro alónxase
bastante dela porque distrae o lector co seu afán léxico polo distinto e non
provoca as sensacións e o estado de ánimo especial e elevado que sinte o lector
ante a verdadeira lÃrica.
No hay comentarios:
Publicar un comentario